امیرحسین محبی
توئیت ها یادداشت‌های کوتاهی هستند که سابق در توییتر اونها رو منتشر می‌کردم.
توییت کردن رودوست دارم چون تمرینی برای مختصر و مفید بیان کردن یک موضوعه و کلا برخی موارد رو در حد همون 140 کارکتر بیشتر نباید بهش پرداخت و الا مزه و کارکردش از بین می‌ره…
آدم خوبه توی خونه‌اش بمیره… نه وسط یه نبرد که نه شروعش دست خودش بود، نه پایانش. بین دیوارایی که صدای گریه و خنده‌هاشو شنیدن؛ نه توی آسانسورِ یه برجِ غریبه، که حتی نگهبانش نمی‌دونه اسم کوچیکش چیه. وقتی آخرین چیزی که دیده عکس عزیزش رو دیوار بوده، نه نور ماشین جلویی تو بزرگراه. تو تختی که بوی خودش رو می‌ده، نه بوی استریل الکل...
چنین پاهای قدرتمندی‌ام آرزوست… #ski_alpine
خیلی “خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است” و حافظ‌‌م امروز.
