اشتباهات قشنگ
سَبید می‌گفت برخلاف همه‌ی کارای خوب که تو همون لحظه‌ی انجامشونم به خوبیشون واقفی، اشتباهات‌رو بیشتر وقتا با کمک فاصله‌گرفتن ازشونه که میشه درک کرد، و وقتی که به اندازه‌ی کافی ازش فاصله میگیری و بهش نگاه میکنی، میبینی که در لحظه‌ی اشتباه، آرامش و اطمینانی که داشتی ذره‌ای از عمق حماقتت کم نکرده، و هر بار که از خودت فاصله بگیری خودت‌رو نخواهی شناخت، باور نمی‌کنی، نه اون خوش‌خیالی‌های خامت‌رو، و نه ساده‌لوحی‌های نمایشیت‌رو، با هربار فاصله گرفتن از خودت به یاد میاری که معجزه‌ای نیست، در نهایت همه جوری به اصل خودشون برمیگردن که انگار حتی لحظه‌ای هم ازش فاصله نگرفته بودن، اشتباه ما این بود که فکر کردیم اشتباه قشنگ اشتباه نیست
